Soms liet het Verweesde kind zich ook van een totaal andere kant zien. Martine die het jaar erop bij het winnende team zat, veegde alle bijgeloof op een hoopje, gaf het doek een ereplaats in haar slaapkamer, en werd daarvoor beloond met de prins van haar dromen.… Lees verder
Mijn allereerste verkenning van het oude kloostertje in Wavreille – paasvakantie 2011 – was zoiets als een tochtje door een labyrint. Ik liep hopeloos verloren in de wirwar van gangen en overlopen, salons en antichambres, hoeken en gaten. Zelfs een kat vond er haar jongen niet in terug.… Lees verder
Het is kermis als een mens de poorten naar zijn verleden openzet. Een ritje in De Rups, daar lijkt het op. Een donkerte vol geheimen, en meteen daarna een vedetten-parade in het helle licht.
… Ik kan ze zo van het podium plukken, die vedetten.… Lees verder
In het jaar 2000 begeleidde ik voor het eerst een ‘schrijfweek’.
… Terwijl ik – op van de zenuwen – samen met de andere docenten stond te wachten op het introductiepraatje van de big boss, viel mijn oog op een slanke, donkerharige man vlak bij het geïmproviseerde podium.… Lees verder
Daniëlles goede raad bestond uit vier niet te missen bezoeken. De groene Michelin kwam die dag dus niet uit zijn kot.
… We gingen ontbijten bij Pointe De Pen-al-Lann (een uitzicht dat je uit je sokken blaast!), verloren er – nog voor de dag goed en wel was begonnen – (alweer) de tijd uit het oog.… Lees verder