Negenendertig was ik, toen een mooie man met een diepe frons me toesnauwde dat ik me op ‘mijn leeftijd’ geen korte rokjes meer kon permitteren.
… ‘Mijn leeftijd?’
… Hij keek me lang en doordringend aan. ‘Middelbaar’, zei hij toen.
Ik was er weken lang niet goed van.… Lees verder
Soms ben ik gewoon blij – met niets.
… Blij met de zon op mijn wang, blij met een sprietend peterseliezaadje of met een schone woordspeling.
… Soms is de blijheid foetsie. Dan kan ik twee dingen doen:
… – In de keuken mokken tot die mok barst.… Lees verder
Soms ben ik gewoon blij – met niets.
… Blij dat ik niet in een ommuurde villa woon. Blij dat de stand van de zon me tegen aperitieftijd naar de voortuin dwingt. Aperitieven was nooit zo gezellig als nu – in Coronatijd.… Lees verder
Ik zou graag uit de grond van mijn hart beweren dat het Corona-gedoe me koud laat. Het zou een leugen zijn, en ik wil niet liegen.
…Nee, ik lig hier niet te kronkelen van angst. Het is niet eens het virus ‘an sich’ dat me bezwaart.… Lees verder
Soms… ben ik gewoon blij. Met niets.
…Blij dat ik niet dans, blij dat ik niet acteer. Als danseuse of actrice liep ik nu ongetwijfeld de muren op. Nu zit ik op mijn stoel voor mijn scherm en schrijf ik.… Lees verder