Zaterdag, onze laatste dag in het ‘Wilde Westen’, hebben we geen van beiden zin in lange rij-uren, en nog minder in voorbereiding. We laten onze reisgidsen achter op bed, en gaan onze neus achterna. Weliswaar met de auto. ‘Enjoy,’ zegt onze gastvrouw.… Lees verder
We zetten koers naar Kylemore Abbey, een kort ritje, dwars door het hoogland. Deze keer krijgen we niet de kans om verloren te rijden. Het kasteel – want dat was het oorspronkelijk – torent overal bovenuit. Het neogotische gebouw dateert uit de jaren zestig van de negentiende eeuw en werd gebouwd in opdracht van een rijke politicus – als huwelijkscadeau voor zijn vrouw (Echt wel de prins op het witte paard, die man!).… Lees verder
Vrijdag gaan we op weg naar Clifden, tegen het Twelve Bens-gebergte en bij de oceaan. Het is een reis van 180 kilometer, in deze contreien een uur of vijf rijden, en er staan maar liefst twee excursies op ons programma: een boottocht in de Killary Fjord en een bezoek aan Kylemore Abbey.… Lees verder
Op naar de Burren, een uniek karstlandschap van zowat 300 vierkante kilometer … Edmund Ludlow, een generaal van Cromwell (ken uw geschiedenis!), was er geen favoriet van. ‘Geen poel waarin je een man kunt verdrinken, geen boom waaraan je hem kunt ophangen, en geen aarde waarin je hem kunt begraven,’ klaagde hij.… Lees verder
Bij het ontbijt vraagt onze gastvrouw of we al plannen hebben. En ja, die hebben we: The cliffs of Moher en een stukje van the Burren.
… ‘Stevig programma,’ lacht ze. ‘Het ontbijt mag dus ook stevig zijn! Jullie hebben geluk.… Lees verder