In 1999 maakte ik – samen met mijn kinderen – de reis van mijn leven. Een kleine maand trok ik met een groepje van vijftien door Midden-Amerika. De enige die ik mij nog herinner, is Rob, de reisleider. Alle anderen verdwenen in de nevel van de tijd.… Lees verder
Na drie slokken thee was Philippe al terug. Zijn dweil en emmer schoof hij onder de eettafel. ‘Komen jullie kijken?’ Dat deden we. De kamer bleek even smakeloos als de rest van het huis, maar ze oogde proper, en – niet onbelangrijk – we hadden er evenveel plaats als in (schatting) negen VW-busjes.… Lees verder
Toen we ons met moeite hadden losgeweekt in Plougasnou was het hoog tijd om op zoek te gaan naar een kamer voor de nacht. Drie keer volgden we een pijltje ‘gîte à louer’ of ‘chambre d’hôtes’. Drie keer eindigden we in de leegte.… Lees verder
Een dik uur later stapten we een schuur binnen die door de eigenaar was omgebouwd tot een perfecte gîte. Een gîte waarin je met gemak veertig VW-busjes kwijt kon. Soms doet booking.com wonderen!
… Fier rechtop – gedaan met bultenaarsgedoe! – kookten we ons potje.… Lees verder
“Paix et Calme. Vivre en toute liberté” stond er op een bordje bij de ingang van Camping Blavet. En wij, oenen, lieten ons verleiden, liepen met open ogen in de val.
… Rust en kalmte met hopen, inderdaad. Op een stel Engelsen na, was er niemand.… Lees verder