‘Kom maar op!’ Zoals in een film met Bruce Willis, de superheld.
… Zelf ben ik helemaal geen held, maar als kind en puber werd ik gepest. Dat maakt moedig in gevallen als deze. En – om eerlijk te zijn – ik was er vrijwel zeker van dat die platvloerse blonde me gewoon probeerde uit te dagen.… Lees verder
Het was een stralende dag in april. Het geparkeerde blik in de straten schitterde en flikkerde. De lucht was egaal blauw, zonder condensstrepen, de stad rook voor het eerst in vijfenveertig jaar niet naar benzine. Corona had ons terug gekatapulteerd naar de tijd van te voet, naar de tijd met lege uren, naar de tijd van fietsen in het midden van de straat.… Lees verder
Deze kronieken begonnen met een uitdaging, een challenge. Tegenwoordig een heuse Tiktok-plaag met de dood als favoriete toeschouwer – als ik de kranten mag geloven.
… Ik vond mijn challenge op Facebook, het iets veiliger platform voor de ouwere garde. We zaten volop in de eerste corona-lockdown en behalve telewerken en wandelen, was er bitter weinig te doen.… Lees verder
Doorgaans heb ik woorden genoeg in voorraad, maar om ons feest te beschrijven, kom ik er te kort. Het was magisch, feeëriek, lekker, ontroerend warm, en ook hilarisch wild. Kortom: een evenement om in te blikken en in slow motion terug te bekijken – tot het eind onzer dagen.… Lees verder
Hoogstraat 23, Waasmunster (waar ik opgroeide) ligt hoop en al honderd meter van het gemeentehuis, en amper vijfhonderd meter van de kerk. Toch was er in de bloedhete zomer van 1976 niemand in onze familie die mij te voet wilde laten trouwen.… Lees verder