‘Fons stierf in 99,’ zei ze. ‘Hartaanval, een week nadat hij op prepensioen was. We waren gaan wandelen, rustten even op een bankje, en toen zakte hij in elkaar. Gedaan! Toen had het voor mij ook mogen stoppen, maar ja …’ Ze stond op, drentelde wat over en weer, ging terug zitten.… Lees verder
Net toen ik mijn hand uitstak, trok Maria het zakje terug. ‘Wacht efkes, ik moet u eerst nog iets anders laten zien.’ Ze grabbelde in haar handtas, haalde er drie foto’s uit. ‘Kijk hier eens naar. Kent ge ze?’
… Ik nam de eerste foto van haar over, donderde bijna vijftig jaar terug in de tijd.… Lees verder
Er wordt wat afgereisd in mijn kennissenkring. De lente proeven in Fuerteventura, naar Machu Picchu in Peru, tussendoor even gaan skiën in Zwitserland, en daarna de zomervakantie voorbereiden. Bij voorkeur een all-in, diep in het zuiden. In zo’ oord waar je levend bakt, braadt en smelt.… Lees verder
De dag voor Kerstmis werden mijn lief en ik wakker gebeld om iets voor halfacht. Geen aarzelend ochtendbelletje, maar een doordringend gekrijs. Minutenlang. Ik schoot in mijn peignoir en denderde de trap af. Het was Maria. Bleek als Pietje De Dood, maar met een lach tot achter haar oren.… Lees verder
Maria’s tong wilde niet meer mee. Haar woorden kleefden aan elkaar als gesmolten zuurtjes, en wat ze nog verstaanbaar kon uitbrengen, miste alle logica. ‘Ik bel een taxi,’ zei ik.
… ‘Ikbe noniek laar.’
… ‘Andere keer. Je bent zo zat als een Zwitser.’… Lees verder