12 jul
Na drie slokken thee was Philippe al terug. Zijn dweil en emmer schoof hij onder de eettafel. ‘Komen jullie kijken?’ Dat deden we. De kamer bleek even smakeloos als de rest van het huis, maar ze oogde proper, en – niet onbelangrijk – we hadden
11 jul
Nog voor Ivanov en Beleguic goed en wel waren uitgestapt, sprong de vrouw met de roze plooirok uit de struiken. Op zowat anderhalve meter van de twee bleef ze staan, wees naar ons en begon aan een uitleg die het bloed naar haar wangen stuwde.
09 jul
Toen we ons met moeite hadden losgeweekt in Plougasnou was het hoog tijd om op zoek te gaan naar een kamer voor de nacht. Drie keer volgden we een pijltje ‘gîte à louer’ of ‘chambre d’hôtes’. Drie keer eindigden we in de leegte. Hemelse leegte
08 jul
Een dik uur later stapten we een schuur binnen die door de eigenaar was omgebouwd tot een perfecte gîte. Een gîte waarin je met gemak veertig VW-busjes kwijt kon. Soms doet booking.com wonderen! … Fier rechtop – gedaan met bultenaarsgedoe! –
07 jul
“Paix et Calme. Vivre en toute liberté” stond er op een bordje bij de ingang van Camping Blavet. En wij, oenen, lieten ons verleiden, liepen met open ogen in de val. … Rust en kalmte met hopen, inderdaad. Op een stel Engelsen na, was er niemand.
06 jul
Ooit de film gezien Being John Malkovich? Huilen van het lachen deed ik toen John Cussack zijn entree maakte op etage 7 ½ van het bedrijf Lestercorp. Mensen die ons zagen rondscharrelen in ons busje lachten allicht even hard. … Die avond bleef
05 jul
Achter mij gilde iemand. ‘Mais non, Nanette, mais non!’ De druk op mijn schouder verdween. … Nog voor ik kon vragen wat er was gebeurd, stond de eigenares van de zaak aan onze tafel met twee verse karafjes wijn. Tegen de shock. Ze zag de
04 jul
Hier in Vlaanderen zijn er ontzettend veel lelijke dorpen. Het (voor mij) meest troosteloze gat is Merchtem. Behalve de heel nabije omgeving (lees: het terrein zelf) van de Passerel is er daar (voor mij) niets dat zelfs maar de vermelding ‘te