07 jun
Dat belletje was niet mijn slimste zet. Iemand uit zijn slaap halen, is om miserie vragen. Dat weet iedereen. Een confrontatie aangaan met een kwaaie kop is ook niet verstandig. Ook dat weet iedereen. Helaas, met twee druppels in mijn lijf, en
03 jun
Naar mijn gevoel duurde het eindeloos voor het trillen stopte, maar eigenlijk viel het nogal mee. Toen mijn organen weer deden wat ze moesten doen, was het nog geen twintig voor vier. Ik kieperde de wijn in de gootsteen en trakteerde mezelf op
31 mei
Na het eten trok ik naar mijn werkkamer, en maakte twee lijstjes: “wat ik zou missen, mochten we splitten” en “waar mijn haar rechtop van staat”. … Het resultaat overdonderde me een beetje. Er waren 27 dingen die ik zou missen, en slechts 9 die
27 mei
‘Hoe is het met die vinger?’ vroeg hij, op weg naar huis. … ‘Gaat wel.’ … ‘Niet te moe?’ … ‘Nee, en jij?’ Hij had stenen en aarde verhuisd. Geen dagdagelijkse bezigheid. … ‘Bad nodig. Mijn rug wringt tegen.’ … Het gesprek kabbelde voort. Ditjes
24 mei
Ik droeg werkhandschoenen, ging ervan uit dat ik niet echt verwond kon zijn, werkte door. Mijn vinger deed zeer, en ik was daar blij mee. Alles wat mijn aandacht afleidde van ‘het mens’ en van de barst in mijn hart was welkom. … Een kwartier
20 mei
‘Word dan maar lijk.’ … Die woorden wilde ik negeren, vergeten, schrappen. Zelf zeg ik ook totaal foute dingen als ik boos word – hoewel ik verduiveld goed weet dat die erin hakken en zelden vergeten worden. … Dat hij zo onverzettelijk was als
17 mei
Het was een venijnige tornado. Het soort dat je niet ziet aankomen voor je er middenin zit. Je kan er dus ook niet voor op de vlucht gaan. … ‘Dit is het niet, hé?’ Ik toonde hem de print van mijn eerste poging. … ‘Nogal saai,’ zei hij. …
13 mei
De rest van de dag lukte het prima om beschaafd te zijn. We aten (heel lekker) in een spotgoedkoop restaurant voor motorrijders, bezochten Dinant, waren net op tijd thuis om onze fietsen van stal te halen voor het optreden van Lise Bradt, mijn