Intussen waren we aangekomen bij de Mariagrot. We waren er alleen. Eva ging de winkel binnen, kocht drie kaarsen. ‘Hij noemde het vrijen,’ zei ze. ‘Ons huwelijk consumeren. Achteraf bekeken was ik blij met de cognac die hij mij had opgegoten.… Lees verder
De dag erop vertrok Eva met de kinderen naar de Dordogne. Het duurde drie weken voor we elkaar terugzagen. Alweer in het Boerenhof. Het geluid van de ravottende kinderen in de speeltuin contrasteerde fel met wat zij te vertellen had.
… Na het eten hadden Enrico en zij samen de afwas gedaan.… Lees verder
In de slaapkamer liep Eva direct naar het raam, rukte het open. Geen kat op straat. Om hulp roepen, had geen zin. Springen? Ze hoorde voetstappen op de trap, deed het venster snel dicht, liet zich op het bed zakken.
… ‘Al een keuze gemaakt?’… Lees verder
Een maand of twee gebeurde er niets. Eva ging ervan uit dat haar dreigement had geholpen. Ze herademde. De paasvakantie brak aan. Geen kattenpis voor een alleenstaande moeder, al die vakanties. Haar ouders brachten redding. Ze boekten een huisje in de Ardennen.… Lees verder
De laatste week van juni zaten Didier en ik een weekje in de Auvergne. Het huisje waar we verbleven, had geen internet en nauwelijks telefoonbereik. Het uitzicht daarentegen was om bij te duizelen. Het weer was schitterend, de Auvergnats blonken van welwillendheid, en er was meer te bezoeken dan we in zeven dagen verstouwd konden krijgen.… Lees verder