In het jaar 2000 begeleidde ik voor het eerst een ‘schrijfweek’.
… Terwijl ik – op van de zenuwen – samen met de andere docenten stond te wachten op het introductiepraatje van de big boss, viel mijn oog op een slanke, donkerharige man vlak bij het geïmproviseerde podium.… Lees verder
Daniëlles goede raad bestond uit vier niet te missen bezoeken. De groene Michelin kwam die dag dus niet uit zijn kot.
… We gingen ontbijten bij Pointe De Pen-al-Lann (een uitzicht dat je uit je sokken blaast!), verloren er – nog voor de dag goed en wel was begonnen – (alweer) de tijd uit het oog.… Lees verder
Na drie slokken thee was Philippe al terug. Zijn dweil en emmer schoof hij onder de eettafel. ‘Komen jullie kijken?’ Dat deden we. De kamer bleek even smakeloos als de rest van het huis, maar ze oogde proper, en – niet onbelangrijk – we hadden er evenveel plaats als in (schatting) negen VW-busjes.… Lees verder
Nog voor Ivanov en Beleguic goed en wel waren uitgestapt, sprong de vrouw met de roze plooirok uit de struiken. Op zowat anderhalve meter van de twee bleef ze staan, wees naar ons en begon aan een uitleg die het bloed naar haar wangen stuwde.… Lees verder
Toen we ons met moeite hadden losgeweekt in Plougasnou was het hoog tijd om op zoek te gaan naar een kamer voor de nacht. Drie keer volgden we een pijltje ‘gîte à louer’ of ‘chambre d’hôtes’. Drie keer eindigden we in de leegte.… Lees verder