Daar zit je dan als hoogbejaarde madam.
… Je liep weg van je leven om te ontkomen aan je zoon – krapuul eerste klas – en treft die zoon dan in de tuin van je favoriete achterbuurvrouw.
… Hommeles!
… Hoe Irma het aanpakt, hoor je hier.… Lees verder
De luisterspelen op de radio vroeger – met zo’n lage mannen- of vrouwenstem en geheimzinnige effecten. Pure nostalgie…
… Nu zijn er podcasts. Wat het verschil is tussen een luisterspel, een podcast of een audiootje (zoals ik dat noem), ik weet het niet.… Lees verder
Ja, ja, soms gebeurt het. Soms worden mensen vermalen, in stukken gehakt.
En nee, niet ergens in een Taliban-land, maar gewoon bij ons.
Het overkwam Paula S, het hoofdpersonage uit een van mijn vorige romans. Over enige weken of maanden wacht Irma Laureys, de vrouw op bovenstaande foto, allicht hetzelfde lot.… Lees verder
Soms liet het Verweesde kind zich ook van een totaal andere kant zien. Martine die het jaar erop bij het winnende team zat, veegde alle bijgeloof op een hoopje, gaf het doek een ereplaats in haar slaapkamer, en werd daarvoor beloond met de prins van haar dromen.… Lees verder
Vijftien keer gingen we naar Wavreille – met een steeds hechtere schrijffamilie, én met het zalige comfort dat daarbij hoorde. Liep je computer vast, dan ging je naar Yves. Deed je licht het niet, dan gilde je om Joos. Bij medisch ongemak snelde je naar Martine, liet je gevoel voor drama het afweten, dan ging je te rade bij Charlotte.… Lees verder