Op mijn zeventiende, vijftien kilo minder rond dan het jaar ervoor, en met twee jongens die me probeerden te versieren (jammer genoeg niet mijn type), leek het leven verrukkelijk simpel. Ik zou naar Gent gaan studeren, een diploma halen, de man van mijn leven ontmoeten, trouwen, twee kinderen krijgen, en voor de rest van mijn dagen grenzeloos gelukkig zijn.… Lees verder
Mijn Kaatje paste perfect, en werd goedgekeurd, al moest mijn lief even wennen aan de asymmetrie. ‘Doe eens een paar stappen achteruit, en draai eens… Ja, mooi. Past perfect met wat ik in mijn hoofd heb.’
… ‘Serieus? Je hebt écht al iets in gedachten?’… Lees verder
‘Papierwerk’ is voor mij – altijd. Broer, zus, lief, kinderen… ze zijn het er allemaal over eens: ‘Gij zijt daar goed in.’ En ze hebben nog gelijk ook. Ik bén er goed in, vind makkelijk mijn weg op onoverzichtelijke sites, goochel met agenda’s en met cijfertjes.… Lees verder
De rest van de dag dook ik in de golven van romantiek, suspense en kolder. Moeiteloos.
… Net toen we aan tafel wilden gaan, belde mijn zoon. ‘Heb je papa uitgenodigd?’
… ‘Ja.’ Ik dwong mijn gezicht in een spijtfrons. Die kon hij niet zien, maar misschien voelde hij hem.… Lees verder
Die nacht droomde ik van ons ma. Ze plukte boontjes. Aan haar voeten had ze van die afgrijselijke galoches. Daarboven een minijurkje dat ze zelf had gemaakt (en dat nu – meer dan 50 jaar later – de favoriet van mijn dochter is).… Lees verder