Michiel zat er al toen ik arriveerde, in zo’n treincoupé uit de jaren stillekes, het handelsmerk van Dampoort. Over onze bestelling moesten we niet nadenken. Voor hem een grote spaghetti. Voor mij één kaaskroket en één garnaalkroket – met frietjes.
… Die frieten ben ik eigenlijk ontgroeid.… Lees verder
Niettegenstaande die zon werd het geen superdag. Het liep gewoon ‘efkes moeilijk’.
… Ik besloot aan de ‘grote kuis’ te beginnen. In mijn jonge tijd rolden mijn ogen bijna uit hun kassen als ons ma dat jaarlijkse gedoe op tafel smeet.… Lees verder
Toen ik wakker werd, lag hij op zijn rug naar het plafond te staren.
… Wat nu? Naar hem toerollen, het bed uitglippen of me slapend houden? Zoete broodjes bakken of in de aanval gaan? Geen idee.
… Ik werd uit mijn lijden verlost door de deurbel.… Lees verder
Zomertijd brengt niet noodzakelijk zomerweer. Dat werd deze morgen overduidelijk. Samengekoekte wolken, bibberwind en plensregen.
… ‘Bed-weer,’ zei mijn lief. Mijn gezicht moet boekdelen hebben gesproken, want nog voor ik kon antwoorden, stuurde hij zijn plan bij. ‘Zullen we nog eens gaan Brusselen?’… Lees verder
Hij denderde de trap op, verschanste zich in de slaapkamer. Tien minuten later sloop ik op kousenvoeten naar de zolder – mijn werkruimte – en surfte naar de website van Stad Gent. Een trouw annuleren was even gemakkelijk als er eentje aanvragen, zag ik: gewoon een mailtje naar de dienst Burgerzaken – Huwen en Samenwonen.… Lees verder