Het leek of de weergoden op ónze dooi hadden gewacht om de natuur ook te laten ontdooien. De volgende morgen was de lucht stralend blauw, en gaf de zon voorwaar warmte. Boswandeltijd!
Na het ontbijt pakten we onze koffers en gingen we afrekenen.… Lees verder
Alleen met mezelf … Die vier onnozele woorden tolden rond onder mijn schedel, namen alle plaats in. Tegelijkertijd verkrampte mijn maag tot een keiharde bal. Ik liet me op bed zakken, sloot mijn ogen, viel als een blok in slaap.
… Toen ik een kwartiertje later wakker werd, was de kamer donker en het bed warm.… Lees verder
Een eind? Aan ons? Het was slikken. Ik nam een slok koffie, liet me even wegzakken in het gemompel rondom. ‘Oké,’ zei ik toen. Mijn woorden kwamen terecht in de leegte. Hij was al weg.
… Ik rechtte mijn schouders, liep de eetzaal uit alsof ik de Queen was (enfin, dat hoop ik toch), liep de trap op.… Lees verder
Hij viel slecht, die neerwaartse spiraal, want de dag erop vertrokken we voor drie dagen naar Auberge d’ Alle in Dardennen, het hotelletje dat zoveel problemen had opgeleverd bij de boeking, en waarvan we nog niet wisten of het een aanrader zou worden of een te verguizen plek.… Lees verder
De volgende les verliep al even vlotjes, zo goed zelfs dat Koen de rest van de afgesproken momenten on hold zette. ‘Oefen thuis, mensen. We pakken de draad weer op een maand voor de trouw.’
… We oefenden met overtuiging, en het ging steeds beter.… Lees verder