Het duurde uiteindelijk drie weken voor ik terugkeerde naar Blauwendael. De tijd vliegt sneller dan ik. Misschien zelfs sneller dan een heks op een bezemsteel. En, helaas, Waasmunster ligt niet in mijn achtertuin.
… Ze zat op hetzelfde bankje, deze keer droeg ze een donkerblauw broekpak en een namaak beestenveljas.… Lees verder
Ik leerde haar kennen in het park van Blauwendael, bij de vijver. Op een herfstdag die smaakte naar zomer. Ik had mijn moeder willen verrassen met een onaangekondigd bezoek, maar de vogel bleek gevlogen.
… De vrouw zat op een bankje, en at een ijshoorntje met slagroom.… Lees verder
‘Werd het u ook teveel?’ vroeg ze, toen ik een kwartier later weer ging zitten.
… ‘Ja.’
… ‘Weet ge, ik probeerde dat ambetante gevoel en die slechte smaak weg te redeneren, en in het begin lukte dat ook. Later niet meer.… Lees verder
Toen ik de volgende dag arriveerde, lag Yvonne nog in bed. ‘Help je me even naar de zetel?’
… ‘Natuurlijk.’ Ik ondersteunde haar. Ze voelde zo licht als een vogeltje.
… ‘Ja,’ las ze mijn gedachten. ‘Ik ben gestopt met eten.… Lees verder
Yvonne pinkte een traan weg, snoot haar neus. ‘Ik voelde direct dat er iets mis was,’ zei ze zachtjes. ‘Ons Maritaatje wilde niet aan de borst, ze wilde niet geknuffeld worden, ze wilde niets. Na een paar weken was het ook zichtbaar.… Lees verder