De kronieken van liefde, lust en afzien – 6
Suzy had inderdaad iets achtergehouden. De made zat aan de drugs, en James volgde haar spoor. Dat had Suzy toevallig ontdekt toen ze in het grootste geheim de wasmachine had gebruikt.
… ‘In het grootste geheim?’ Didier en ik vroegen het allebei tegelijk.
… Ze knikte. ‘Die machine is van mij, maar in mijn kasteeltje is er geen plaats voor, en de made wil niet dat ik bij hen binnenkom. Ik moet dus altijd naar de wasserette. Afgelopen week waren zij en James drie dagen weg, en daar heb ik van geprofiteerd.’
… Ik wilde iets zeggen, Didier deed teken dat ik mijn mond moest houden.
… ‘Het is daarbinnen een stort,’ ging ze voort. ‘Een stinkend stort. Op de keukentafel vond ik xtc en sporen van cocaïne. Alles viel op zijn plaats. Het auto-ongeluk van James, zijn ontslag, zijn rare manier van doen. Ik moet hem redden, voor er iets vreselijks gebeurt.’
… Didier deed alweer teken dat ik moest zwijgen. Deze keer veegde ik daar mijn voeten aan. ‘Daar heb je ons allemaal niets over verteld? Waarom?’
… Suzy nam een toastje, besmeerde het dik met humus. ‘Zeurders en klagers verliezen snel hun vrienden. Bovendien is het mijn eigen schuld. Ik had nooit alles op James’ naam mogen zetten.’ Ze nam nog een toastje. ‘Niet dat hij daar misbruik van maakt, het is dat verdomde parasietenlief van hem.’
Uiteindelijk duurde het tot juli voor Suzy zelf elektriciteit had, en tot augustus voor het waterprobleem was opgelost. Die dag kreeg ik via Whatsapp een foto van een schuimend bad. Ik stuurde een hartje terug.
Halverwege september zaten Suzy en ik samen aan de lunch: één van mijn befaamde krachtsoepen, gevolgd door een zoete zonde van bakkerij Sofie en Filip. ‘En?’ vroeg ik.
… ‘Het gaat.’
… ‘Niet dus!’
… Ik kreeg een onopgesmukt verslag. James werkte nu als opziener in een natuurdomein, deed verder met de verbouwingen, en zocht – als het secreet er niet was – contact met Suzy. Tijdens een sessie onkruid wieden, had hij zich laten ontvallen dat hij af wilde van zijn relatie, maar dat hij niet wist hoe hij dat moest doen. ‘Die made verstikt hem, Ingrid. Ze jaagt iedereen bij hem weg. Het liefst zou hij dood zijn. Overal vanaf, noemt hij dat. Ik loop geen moment gerust.’
… ‘Kunnen jullie haar niet buitenzetten?’
… ‘Daar hoopte ik op. Helaas, ze heeft haar eigen appartement opgezegd, en domicilie genomen bij James, iets wat hij me niet had verteld. Misschien wist hij het niet eens. Je zou hem niet meer herkennen. Vijftien kilo magerder, en wallen als soepborden onder zijn ogen. Enkel als we met ons tweeën in de tuin werken, zie ik een glimp van de James van vroeger, en zelfs dan is hij niet helemaal op zijn gemak. Bij het minste motorgeronk veert hij op. Betrapt het serpent hem met mij, dan krijgt hij een week hommeles.’
… ‘Van hommeles ga je niet dood,’ zei ik. ‘Anders hadden wij al lang op het kerkhof gelegen. Waar is James eigenlijk bang voor?’
… ‘Ik wou dat ik het wist.’
(wordt vervolgd)
(foto AI)