De kronieken van liefde, lust en afzien – Suzy – 3
Begin november was het zo ver. We maakten met een schare vrienden Suzy’s overvolle huis leeg-leeg-leeg, en verhuisden alles naar West-Vlaanderen. Het merendeel van de spullen werd opgeslagen in een oude stal, de boerderij was nauwelijks bewoonbaar. Er was een badkamer in wording, een keuken uit de jaren zestig, één kamer die was geïsoleerd. Daar zou zij wonen en slapen – op een matras op de vloer. James toonde zich verwonderlijk sociaal. Hij had zelfs voldoende moed om mijn lief te vragen hem te helpen bij het plaatsen van een vals plafond. Die verhuis deed hem ontegensprekelijk goed. Pluim voor Suzy!
… De volgende weken vlogen de Whatsappberichtjes over en weer.
… Tiny house besteld.
… Help! James komt patronen te kort voor alle spinnen hier.
… Voor de eerste keer een bad kunnen nemen. Joepie!
… Probleem met water.
… Woonkamer van boerderij ongeveer klaar.
… James heeft een dipje.
… Tiny house in de maak!!!!!
Mijn lief en ik reden een paar keer naar daar om te beitsen, schuren, schaven, kuisen en opruimen. Ik was blij dat we konden helpen, al keerde ik telkens terug met een ambetant gevoel. Suzy zag er doodmoe uit, James deed raar. Er hing iets in de lucht, maar wat?
De week voor nieuwjaar kreeg ik telefoon van Suzy. Of ze op oudejaarsavond mee mocht feesten.
… ‘Natuurlijk! Ik had je toch uitgenodigd. Je zei nee.’
… ‘Van gedacht veranderd.’
… ‘Leve de wispelturigen,’ lachte ik.
… Ze lachte niet met me mee.
… ‘Suzy, wat is er?’
… Lange stilte.
… ‘Suzy?’
… Diepe zucht. ‘James heeft een vriendin, en ze willen me kwijt die avond. Ze willen alleen zijn.’
… Ik voelde me koken van colère. Ik had Suzy al vele jaren uitgenodigd om bij ons oudejaar te vieren, en ze had altijd geweigerd – omwille van James. ‘Kom maar af,’ zei ik. Wat er op mijn lever lag, hield ik voor mij.
(tekening AI)