De kronieken van liefde, lust en afzien – Eva – 13
‘Hoe was het?’ vroeg Didier toen ik thuiskwam.
… ‘Confronterend,’ zei ik. ‘Volgens mij volgen die reptielen les bij elkaar. Op de details na zou haar verhaal het mijne kunnen zijn.’
… ‘Dan moet je het me niet vertellen,’ zei hij, ‘en ik zal het ook niet lezen.’
… Ik begreep hem.
De week erop miezelde het. Beu weer voor het Boerenhof. De tuin daar is prachtig, maar binnen is het een kille bedoening. ‘Zullen we naar mij thuis gaan? Dat is te voet maar tien minuten van hier.’
… ‘Graag, ik ben curieus hoe het bij jou is.’
… We verschansten ons in de keuken. Eva was weg van mijn tegelmuur. ‘Al die kleuren, zeg, het lijkt hier een of ander zuiders buitenland.
… Ik tapte twee espresso’s en zij stak van wal.
De week na de verkrachting gaf Enrico taal, noch teken, en op de ene of de andere manier was dat bedreigender dan wanneer hij voor haar deur had gestaan. Of ze nu alleen thuis was of op het werk, altijd was er de schrik voor wat komen zou. Twee keer reed ze naar het politiebureau, bleef daar minstens een uur in haar auto zitten kijken naar de blauwe uniformen die in- en uitliepen, keerde terug naar huis. ‘Ik durfde niet,’ zei ze zacht. ‘Ik voelde me stom, ik was vreselijk beschaamd, en ik kon niet het risico nemen dat die klojo achter Ella aanging. Ik moest het alleen oplossen.’
… Vrijdags kwamen de kinderen thuis. ‘Ma, waar dient dat ding voor?’
… ‘Een alarm,’ zei ze, en dat er de laatste tijd nogal wat inbraken waren geweest in de buurt.
Enrico leek van de aardbodem verdwenen. Eva zette een figuurlijke streep onder wat er was gebeurd, en nam de draad van haar leven weer op, al liet ze zich niet meer zien in Gent. Om te winkelen, trok ze naar Brugge of Antwerpen. Half mei vond ze in haar brievenbus een enveloppe met tientallen foto’s van Ella. Op de bus, aan de schoolpoort, met vrienden in een shoppingcentrum. Geen begeleidend schrijven.
… Ze sprong meteen in de auto, richting politiebureau, keerde halverwege om. Foto’s sturen was niet strafbaar, nietwaar?
… De dag erna kreeg ze een uppercut van jewelste. Toen ze thuiskwam van het werk trof ze Enrico in de woonkamer, languit op de sofa, samen met Ella.
(wordt vervolgd)