De kronieken van liefde, lust en afzien – Eva 7

Tureluurster/ december 20, 2024/ Geen categorie/ 2 commentaren

Het was dan ook een schok toen Eva een week later twee kaartjes in haar brievenbus vond. Op nummer één De kus van Klimt, met achterop: Evaatje, laat maar weten wanneer je glas leeg genoeg is om door mij te laten bijvullen. Enrico. Op nummer twee De Schreeuw van Munch: P.S. Fantastische kinderen heb jij!

Vooral die tweede kaart gaf haar de stuipen. Die vent wist niet alleen waar ze woonde. Hij wist ook dat ze kinderen had. Was hij haar gevolgd? Wanneer dan? Hoe? Ze nam het zekere voor het onzekere en reed naar het politiebureau. Ze raakte er niet binnen, moest een afspraak maken, en – bij voorkeur – de zaak digitaal proberen te regelen. ‘Echt, sinds corona is het naar de knoppen, Ingrid. Alle instanties wringen zich in bochten om je toch maar niet te hoeven helpen.’
… Ze wilde zich niet laten afschepen, maakte een afspraak, kwam terecht bij een agente die nog groen was achter haar oren, en die haar vroeg wat nu eigenlijk het probleem was. Ze legde het haar voor een tweede keer uit, stond na een kwartier weer buiten. Kaartjes sturen was niet strafbaar, en niets uit de tekst liet vermoeden dat de afzender het slecht met haar voor had.
… Eva haalde haar koekje uit het cellofaan, trok haar neus op. ‘Ik houd niet van chocola. Jij wel?’
… ‘Zeker weten!’
… Ze schoof het koekje naar me toe, keek me onderzoekend aan. ‘Je bent zo stil. Verveel ik je?’
… ‘Nee, je verhaal klinkt gruwelijk vertrouwd, da’s al. Ik kwam iets gelijkaardigs tegen, jaren geleden. Zelfde reactie van de politie. Toen was dat allicht nog normaal, maar nu? Mijn maag gaat er van krampen. Wat zou je ervan denken als we iets leuks gingen doen? Ik heb laarsjes nodig. Help je me zoeken?’

Een kwartier later liepen we binnen bij Boonants. Ik ging overstag voor een paar rode veterlaarsjes met een fijne punt en halfhoge hakken. Reptielenduister bestond niet meer😉

(wordt vervolgd)

(tekening AI)