De kronieken van liefde, lust en afzien – Eva – 6
‘Je had geen zin in meer verhaal?’ Didier klonk stomverbaasd toen ik het hem vertelde. ‘Gaat het wel goed met jou?’
… ‘Nee,’ zei ik. ‘Eva doet me te veel aan vroeger denken. Ik ben bang dat er een affaire Keldermans volgt.’
… Er daalde een stroeve stilte neer. Keldermans was een afgesloten hoofdstuk. Iets waarover niet meer werd gepraat. Hij had me in een grijs verleden twee jaar gestalkt, en ik was er bijna aan onderdoor gegaan.
… ‘Kappen, die boel,’ zei Didier. ‘Verzin maar een uitvlucht als ze nog eens wil afspreken. Ik weet dat je graag voor moeder Theresa speelt, maar er zijn grenzen.’
… Hij had gelijk, voor de volle honderd procent, maar ik wist dat ik zijn raad niet zou opvolgen.
De week erna spraken we af op de Korenmarkt. Eva zag er een beetje schichtig uit, keek voortdurend om zich heen. ‘Wat als hij opduikt?’
… Dan ben ik je moeder, jij heet Veronique, en je hebt hem nog nooit gezien.’
… ‘Kan ik niet.’
… ‘Zeker weten van wel?
We bestelden koffie, en zij ging voort met haar verhaal. Hij had haar benaderd tijdens de pauze van dat literaire evenement. ‘Ik zag hem op mij afkomen, en ik kreeg direct kippenvel, Ingrid. Er ging iets duisters van hem uit. Misschien omdat het zo’n lelijke man is.’ Ze zocht even naar woorden. ‘Scheef. Alsof zijn hoofd uit model is gemept. En hij heeft verschrikkelijke tanden. Groot en geel. Zoals een paard.’
… Hij wrong zich tussen het volk door, en kwam naast haar staan. Zo dichtbij dat ze hem kon ruiken. Muskus. Hij ging recht op zijn doel af. ‘Iets drinken van mij?’
… ‘Nee, merci. Ik heb nog.’
… ‘Een zuinig vrouwmens,’ zei hij met een zuur lachje. ‘Dat ik dat nog mag beleven. By the way, ik ben Enrico.’
… Een antwoord werd haar bespaard. Iemand legde een hand op haar arm. ‘Eva? Jij hier? Eindelijk weer sociaal? Kom bij ons zitten.’ Het was Sarah, een vriendin die ze al maanden had verwaarloosd. Ze verhuisde naar hun tafel. Gered!
Na de voorstelling dronk ze nog iets met Sarah, en liep daarna op haar gemak naar de parking waar ze de auto had achtergelaten. Het was nog ver voor middernacht, maar ze ging ervan uit dat de kinderen hun dreigement niet hard zouden maken. Ze reed naar huis. Veel ambiance daar. Vollen bak muziek, chips en cola, twee vriendinnetjes van Ella op bezoek. Iedereen aan het dansen, iedereen benieuwd of ze zich had laten versieren, iedereen teleurgesteld omdat ze nog altijd ‘singel’ was. Over Enrico zweeg ze.
(wordt vervolgd)
(tekening AI)