De kronieken van liefde, lust en afzien – Celeste – 7
Celeste stond erop om zelf de scherven op te ruimen. ‘Daar ben ik goed in,’ zei ze met een scheef lachje. Ik ruim al jaren puin. Waar staat de vuilbak?’
… Ik toonde het haar.
… ‘En nu nog een borstel en een dweil. Alle sporen wissen. Ook daar ben ik goed in. Klein momentje.’ Ze liep naar de hal, keerde terug met een flesje Eau Sauvage van Dior. Ze schroefde de dop eraf, zette het flesje aan haar mond, nam een flinke slok.
… Ik kon mijn ogen niet geloven. Dronk ze nu écht eau de toilette?
… Ze zag mijn blik, schoot in de lach. ‘Wodka, uiterst licht getint met een drupje cola. Zie je wel dat ik niet te vertrouwen ben?’
… En ineens snapte ik het. ‘Je bedelt om drank te kunnen kopen. Heb ik het goed?’
… Ze knikte. ‘Nagel op de kop. Twintig euro per dag. Vijf dagen per week. Nooit tijdens het weekend, want dan is Daniël thuis.’ Ze wendde zich van me af, staarde naar de kerselaar. ‘Het is intussen routine geworden,’ zei ze zacht. ‘De wodka overgieten, de fles dumpen, verder gaan met het leven van de dag.’
… ‘En dat doe je al jaren?’
… ‘Nee. Mijn vader kocht drank voor mij. Hij wist waarom ik dronk, en hij verstond het.’
… ‘Mag ik het ook weten?’
… ‘Later.’ Ze keek me nog steeds niet aan. ‘Twee jaar geleden ging hij dood, mijn pa. De paniek die ik toen voelde … Ik deed het eerste wat in mijn hoofd opkwam. Ik stal zijn uurwerk. Een Cartier. Heel het huis in rep en roer. Mijn moeder beschuldigde de verpleeghulp en stuurde de politie op haar af, eiste een huiszoeking. Die leverde uiteraard niets op. Dat horloge zat al in het zwarte circuit. De prijs die ik ervoor kreeg, was belachelijk laag, net genoeg voor honderdvijftig flessen goedkope wodka.
… Toen ik na een dik half jaar het laatste honderdje wisselde, probeerde ik te bedenken wat ik nog kon stelen. Keuze genoeg in mijn milieu, maar ik durfde niet.’ Ze keerde zich eindelijk weer naar me toe. ‘Ik wilde het ook niet, want ik zou er alweer onschuldigen mee in moeilijkheden brengen. Toen ben ik gaan bedelen.’
… ‘En daar wil je nu van af?’
… ‘Ja,’ zei ze. ‘Via jou.’
(wordt vervolgd)
(De ‘Cartier’ is ontworpen door AI)