Ierland voor beginners – 13 – een keerpunt

Tureluurster/ juli 8, 2024/ Geen categorie/ 2 commentaren

Woensdagmorgen zetten we (alweer in de gietende regen) koers naar Lisdoonvarna, een stevige rit van bijna 200 kilometer. ‘Met een stop in Camp,’ zegt Didier. ‘Volgens de gids is er daar een prachtig wandelpad, met spectaculaire uitzichten.’
… ‘In de regen?’
… ‘Die gaat over. Straks krijgen we zon. Je weet intussen toch hoe het hier werkt?’ Hij krijgt gelijk. Tegen halftien wordt het droog. ‘Zie je wel,’ glundert hij.
… Helaas komt de rest van zijn voorspelling niet uit. De zon laat zich niet zien. Boven de bergen komt weer mist opzetten, en tegen dat we in Camp arriveren, is het zicht vrijwel nul. Dat uitzicht laten we liggen voor iemand anders. Zelfs mijn lief – fervente wandelaar – wil zich niet moeizaam een weg naar boven klauteren om daar verloren te lopen in de wolken.

We rijden door naar Tralee, zogezegd een toeristische pleisterplaats in wording, wat zich vooral laat vertalen als een stadje met veel winkels, en we bezoeken de Garden of Europe in Listowel. Voor de rest is de rit langs de N 21 tamelijk saai. We passeren nauwelijks dorpjes, en al helemaal geen leuke. Bestaan die niet in Ierland? Of houden de kabouters die uit het zicht van toeristen?
… In Tarbert nemen we de ferry over de Shannon. Daar en dan gebeurt het wonder. De lucht scheurt open, en we krijgen een Magritte-hemel. We negeren de raad van onze gps-madam, en nemen de kustweg. Van Killimer naar Killrush. Vandaar naar de vuurtoren in Loop Head, fabuleuze plek!
…  Er zijn daar op het puntje van het schiereiland een pak bezienswaardigheden: de little Ark van Kilbaha, de grave of the yellowman, de bridges of Ross. Zoals meestal in Ierland zijn daar fantastische verhalen aan verbonden (die ik niet ga vertellen). Helaas … op de vuurtoren na, bleek alles onvindbaar. Geen toeristische wegwijzers te bespeuren daar. Onze gps-madam kon evenmin helpen. Buiten bereik! Dat zal ons nog vaker overkomen. Vooraf de google-kaarten downloaden is een ‘must’.

Volgens ANWB zijn de kliffen van Kilkee nog mooier (en vooral rustiger) dan die van Moher. Hoewel ik absoluut geen vertrouwen heb in de schrijver van die gids, willen we toch een kijkje nemen. Helaas… geen tijd. Onze volgende B&B wacht op ons, en de uitbaters ervan hebben laten weten dat we zeker op tijd moeten zijn. We kronkelen ons dus een weg naar Lisdoonvarna langs weggetjes die zo uit een film als Braveheart kunnen komen, en … met de zon als gezelschap!

(wordt vervolgd)