Ierland voor beginners – 5 – Eeuwige rust …
Vrijdagmorgen ligt de temperatuur tegen het vriespunt aan, en miezelt het. IJskoude muggenpis. Volgens onze gastheer hebben we geluk, en wordt het een perfecte dag voor een tochtje door de bergen.
… ‘We moeten naar Cork,’ zegt Didier.
… ‘Perfect!’ Onze gastheer scheurt een briefje van een blocnote, en noteert daarop de namen van de dorpjes die onze gps-madam moet zoeken: Cahir, Clogheen, Vee, Lismore, Middleton en Cobh. ‘Stuk voor stuk pareltjes. Een paradijs vol eeuwige rust. En geen autosnelwegen.’ Daarna zorgt hij voor ontbijt. Een portie roerei met gerookte zalm, voldoende voor een heel gezin, tomaten, aardappelkoekjes en gebakken champignons. ‘Echt gebakken,’ zegt hij, ‘in goeie, Ierse boter. Niet gestoomd zoals in de meeste hotels. Van stoom gaan champignons dood.’ Hij komt er gezellig bijzitten en trakteert ons op een verhaal over een of andere boer die zijn vrouw heeft vergiftigd met paddenstoelen, voegt er met een knipoog aan toe dat wij ons geen zorgen hoeven te maken. Na het eten stopt hij de rest van het brood en de scones in een zakje, samen met een stuk cheddar. ‘Niets leuker dan picknicken in de bergen.’
… Ik werp een snelle blik door het raam. Gemiezel is overgegaan in zwaar gedruppel. Picknick? Ik denk het niet.
Hoewel … net voor we Cahir binnenrijden, stopt het met regenen, en piept de zon door een scheur in de wolken. Krijgt onze vriendelijke gastheer toch nog gelijk?
… Het dorp is niets bijzonders. Een kladje huizen, een postkantoortje waar je ook wat kruidenierswaren kan krijgen, een bloemenzaak, twee takeaways. De grote verrassing ligt aan de rand – als je al van rand kan spreken, want het dorp telt maar twee straten. Op een eilandje in de rivier Suir staat een schitterend kasteel uit de twaalfde eeuw, een burcht die de vergelijking met Bouillon wél kan doorstaan.
… Aan de ticketbalie krijgen we alweer de vraag waar we vandaan komen. ‘Belgium? Nice. I worked there.’ Een nieuwe verhalentrein trekt zich op gang. Dat de rij wachtenden groeit, doet de man achter de balie niets. Is er een verhaal, dan moet dat verteld geraken. Zo zijn de Ieren.
Clogheen passeren we zonder het te beseffen. Eigenlijk is het niet meer dan een plaatsnaambord. Vee is geen dorp, merken we. Het is een (lage) bergpas. We rijden quasi voortdurend tussen de rododendrons. Ooit werden die gefavoriseerd om kleur in het landschap te brengen. Ze voelden zich zo goed thuis in Ierland dat ze in sommige regio’s al het andere wegdrukten. Boomhoge kleurbommen zijn het. Prachtig!
… Opeens gaat Didier op de rem staan.
… ‘Is er iets?’
… ‘Een wegwijzer naar een kerkhof.’
… ‘Hier? In niemandsland?’
… Een korte wandeling door drassig gras brengt ons bij Reigh Cemetery. Sfeervol, geheimzinnig, bizar. Geen enkel kruisje draagt een naam. Even verder komen we te weten waarom. Waar wij nu staan is een gedenkplek voor allen die ooit hun graf moesten verlaten. Hoezo? Moesten verlaten? Voor mijn geestesoog zie ik meteen een sliert wandelende geraamtes opduiken. De realiteit is uiteraard een stuk prozaïscher. Reigh is gewoon een spookkerkhof. Werd het graf van je voorouder ‘opgekuist’, dan kan je hem hier komen eren.
In Lismore (als dorp niet de moeite waard) worden we verleid door een magnifiek kasteel, boven op een heuvel. Helaas, niet te bezoeken. Privé. Even buiten het stadje verorberen we, goed ingeduffeld, en met uitzicht op een mistig dal, de resten van ons ontbijt. Vervolgens rijden we naar Middleton, op zoek naar koffie.
Ben je daar ooit in de buurt, blijf er dan zeker weg! Middleton is één van de mistroostigste stadjes waar we ooit verzeilden. Somber, grijs, bezaaid met zwerfvuil en stinkend naar diesel. Zelfs de mensen lijken er grauw. Om alles nog een beetje somberder te maken, trakteren de weergoden ons op een regenvlaag. We vluchten een koffiehuis in – enfin, iets wat ervoor moet doorgaan. Een plakkerige vloer, tafels vol ondefinieerbare vlekken, loeiharde rock. Buiten wordt regen plenzen. Achter de toog vliegen twee meisjes elkaar in de haren. We muizen er stilletjes vanonder en rijden naar Cork.
(wordt vervolgd)