Ierland voor beginners …
Als tussendoortje: een reisblog.
Voor de meesten komt de vakantie eraan. Die van ons zit er al op. We reisden met Gallia, vertrokken op woensdag 22 mei en waren weer thuis op woensdag 5 juni. Werd het een drama of een succes? Lees en oordeel zelf!
‘Serieus? Ierland? Allez, jong, dat is geen vakantie, dat is het hoofd boven water houden.’ Marianne zegt altijd wat ze denkt, ook als ze weet dat de tegenpartij het niet wil horen. Het siert haar.
… ‘Zal wel meevallen,’ zeg ik. ‘Meteovista geeft zevens en achten.’
… Ze laat haar ogen rollen, drinkt de rest van haar koffie op, en vertrekt met een ‘maak er het beste van!’ Ik loop naar boven, ga verder koffers pakken. Doorgaans het moeilijkste moment van de reis. Wat mag ermee? Wat blijft er thuis. Deze keer lijkt het vrij simpel. Alles wat naar zomer ruikt, blijft thuis. Lente- en herfstspullen mogen mee.
… ‘En je bordeaux jas?’ vraagt mijn lief.
… ‘Die dikke?’
… ‘Ja.’
… ‘Ben je zot? Eind mei is het ginder echt geen winter meer.’ Een vergissing van jewelste. Helaas …
We vertrekken ‘droog’. Naar Cherbourg, waar we de ferry zullen nemen naar Dublin. Ik was liever een dag eerder op pad gegaan. Lekker op het gemak. Vakantie-voorproefje. Lukte niet voor Didier. Die moest werken.
… ‘Toch geen probleem?’
… ‘Nee.’ Cherbourg ligt nauwelijks 600 kilometer van Gent. Zonder tegenvallers hebben we tijd zat. Alleen … voel ik me lekkerder met meer reserve. Voor een koffietje bijvoorbeeld, of voor een broodje van bij Paul. De lekkerste autostradebakker. Daar durven we nu de tijd niet voor te nemen. De ferry vertrekt om halfvijf. Ten laatste een uur voordien moeten we ingecheckt zijn. Zo niet eindigt onze reis nog voor ze begon.
We halen het. Om iets voor vier rijden we de boot op. Ik kén de natuurkundewetten. De wet van Archimedes. Tegendruk van water enzovoort. Toch blijf ik het spectaculair vinden dat een stalen gevaarte met een sliert wagens, bussen en camions aan boord zich drijvende weet te houden. Spectaculair en ook een beetje spannend. Wat als de natuurkunde het laat afweten?
… Het omgeroepen welkom dat op ons wordt losgelaten in nauwelijks verstaanbaar mummel-Engels stelt me ook niet echt op mijn gemak. Minutenlange instructies over wat we moeten doen bij schipbreuk of brand. Mijn hoofd zit direct vol Titanic-toestanden.
… ‘Kom,’ zegt Didier. ‘We gaan iets drinken aan dek.’ We droppen de bagage in onze kajuit (ruim op foto, maar in het echt ongeveer de grootte van een flinke camper), en zoeken onze weg naar boven. Het is er lekker in de zon. Dat verandert als we beginnen te varen. De wind rukt bijna de glazen uit onze handen, snokt aan onze kleren. Nog geen kwartier na het vertrek wordt de buitenbar afgebroken. We verdwijnen naar binnen.
Veel eetgelegenheden, veel bars, een taxfreeshop waar alles duurder is dan bij ons in België. Dat belooft …
… We moeten zowat twintig uur varen. Niets om over te klagen. Onze eigen keuze. We proberen vliegen te vermijden, en daar betalen we de tol voor. In tijd en in geld. De boot kost zowat drie keer meer dan het vliegtuig. Wat het uiteindelijk oplevert op milieuvlak kan ik moeilijk inschatten. Tenslotte vaart zo’n ferry ook niet op lucht en liefde. De dikke walmen uit de schouw verraden het tegendeel. Hoe dan ook … we kunnen overzee wél rijden met onze eigen auto (stuur links) en we hebben geen bagagebeperkingen.
(wordt vervolgd)
Ha, ben benieuwd! Wij maakten er een paar jaar geleden een rondreis met een huurauto – zijn dus wel nog op het vliegtuig gestapt…
Het werd voor ons een reis met haken en ogen, maar dat zijn uiteraard de uitstappen waarover het meest te schrijven valt;-)
Wij vertrekken volgende maand naar Ierland!
Hopelijk hebben jullie iets warmer weer dan wij. Het was rillen daar!