De dag voor Kerstmis werden mijn lief en ik wakker gebeld om iets voor halfacht. Geen aarzelend ochtendbelletje, maar een doordringend gekrijs. Minutenlang. Ik schoot in mijn peignoir en denderde de trap af. Het was Maria. Bleek als Pietje De Dood, maar met een lach tot achter haar oren.… Lees verder
Maria’s tong wilde niet meer mee. Haar woorden kleefden aan elkaar als gesmolten zuurtjes, en wat ze nog verstaanbaar kon uitbrengen, miste alle logica. ‘Ik bel een taxi,’ zei ik.
… ‘Ikbe noniek laar.’
… ‘Andere keer. Je bent zo zat als een Zwitser.’… Lees verder
Maria schonk zichzelf nog eens bij – iets matiger dan de vorige keren. ‘Op Fons en op uw ma!’
… ‘Mijn ma? Wat heeft die ermee te maken?’
… ‘Dat hoort ge nog wel. Alles op zijn tijd, kind! Eerst de bakker en zijn vrouw.… Lees verder
Maria zakte weg in gemijmer. ‘Fons,’ zei ze uiteindelijk, ‘hij leerde me vrijen, hij leerde me blij zijn, hij leerde me luisteren naar klassieke muziek, en hij leerde me drinken. Grand Marnier in de winter, gin-tonic in de zomer. Het minste wat ik kan doen, is er nog eentje bestellen, ter ere van hem.… Lees verder
‘Santé!’ We klonken. ‘Ik weet nu al dat ik goesting heb in een tweede,’ zei ze.
… ‘Vertel me eerst over dat contract, Maria.’
… ‘Ja, ja.’ Ze zette het glas aan haar lippen, dronk het leeg, stak haar hand op voor een tweede.… Lees verder