‘Werd het u ook teveel?’ vroeg ze, toen ik een kwartier later weer ging zitten.
… ‘Ja.’
… ‘Weet ge, ik probeerde dat ambetante gevoel en die slechte smaak weg te redeneren, en in het begin lukte dat ook. Later niet meer.… Lees verder
Toen ik de volgende dag arriveerde, lag Yvonne nog in bed. ‘Help je me even naar de zetel?’
… ‘Natuurlijk.’ Ik ondersteunde haar. Ze voelde zo licht als een vogeltje.
… ‘Ja,’ las ze mijn gedachten. ‘Ik ben gestopt met eten.… Lees verder
Yvonne pinkte een traan weg, snoot haar neus. ‘Ik voelde direct dat er iets mis was,’ zei ze zachtjes. ‘Ons Maritaatje wilde niet aan de borst, ze wilde niet geknuffeld worden, ze wilde niets. Na een paar weken was het ook zichtbaar.… Lees verder
Yvonne doezelde weg. Naomi zette de wijn terug in de frigo, legde een plaid over de benen van haar oma, ging bij het raam staan. ‘Hoe vind je mijn nieuwe look,’ vroeg ze met haar rug naar mij toe.
… ‘Wreed wijs!… Lees verder
Yvonne nam nog een slokje wijn. ‘Weet ge wat het ergste was?’
… ‘Nee.’
… ‘Mijn moeder wist van toeten noch blazen. Thuis was haar verteld dat kinderen uit bloemkolen kwamen. Toen ze begon te verdikken, dacht ze dat het door het vele eten kwam.… Lees verder