Kroniek van een aangekondigd huwelijk – 49
Oliviers laatste examen was op vrijdag. De dag ervoor zouden mijn lief en ik naar Frankrijk vertrekken, weekje Auvergne. ‘Had ik geweten dat je hier ging blokken,’ dan had ik die vakantie uitgesteld,’ zei ik.
… ‘Waarom?’
… ‘Omdat ik je hier niet graag alleen laat.’
… Oogrol. ‘Oma, ik ben veertien. VEER-TIEN! Je liet mijn ma toch ook af en toe alleen?’
… ‘Precies daarom,’ zei ik. ‘Je ma was de muis die op tafel danste als de kat het huis uit was.’
… ‘Wat?’
… ‘Nederlands. Spreekwoorden. Zoek maar op.’
… Zijn antwoord was oogrol twee.
Ik deed, samen met hem, de toer van het huis. ‘Ramen en deuren dicht voor je vertrekt, sleutel aan het haakje, kamer opruimen, afwas doen …’
… ‘Krijg ik ook nog studeertijd,’ zei hij droog.
… ‘1-0 voor jou!’ zei ik. ‘En nu het eten.’ Ik trok de koelkast open. Daar stond voedsel voor minstens tien studenten. Netjes verpakt in microgolfporties of in pannetjes voor op het vuur. ‘Weet je nog hoe het moet met dat gasfornuis?’
… ‘Oma, dat toonde je me vorig jaar. Ik ben toch niet debiel?’
… ‘Wél op het vlak van wiskunde.’ Ik liet hem het fornuis aansteken. Het lukte.
… ‘Gas is geen wiskunde,’ zei hij. ‘Gas is natuurwetenschap.’
… ‘2-0 voor jou.’ Ik ging mijn koffers pakken.
Mijn lief en ik vertrokken naar Frankrijk met motregen, kwamen net over de grens terecht in plensbuien, sukkelden van file naar file. Traag, trager, traagst. We waren zo goed als murw toen we arriveerden in Vic-le-Comte, en helemáál murw toen we ons huisje bereikten – in een gehuchtje dat tegen een berg aan was geplakt.
… Het straatje waar we moesten zijn, bleek net breed genoeg voor onze auto. Hadden we een SUV gehad, dan waren we onze zijkanten kwijt geweest.
… De eigenaresse stond ons al op te wachten. Een vriendelijke madam die ons in vlot verstaanbaar Frans uitlegde dat we in haar kelder zouden logeren. Ik bekeek het huis, een kleine rijwoning. De moed zakte me in de schoenen. Hadden we 600 euro betaald voor een onderaardse cel vol spinnenwebben?
… ‘Entrez.’ Ze opende een hekje.
(wordt vervolgd)
Hey Witte,
is jouw geschrijf autobiografisch? Allemaal gebaseerd op ware feiten?
Toch prettig om lezen.
Yip, Bulex, allemaal gebaseerd op ware feiten! Het leven zoals het is in huize Verhelst – enfin, het leven zoals IK het zie;-)