Kroniek van een aangekondigd huwelijk – 45
Tijdens onze ruzieperiode had ik behoorlijk wat steken laten vallen, merkte ik. De stapel onbetaalde facturen en onbeantwoorde mails was duizelingwekkend. Ik maakte schoon schip – met 1001 verontschuldigingen, en zette me daarna, samen met mijn lief, aan een soort van draaiboek voor het feest. Dat zou doorgaan in de tuin van Vero en Theo, een pracht van een tuin, aan de rand van de Moervaart.
… ‘We hebben tenten nodig,’ zei mijn lief. ‘Regenland, weet je wel? Ken jij iemand?’
… ‘Eriek natuurlijk.’
… ‘Eriek van …’
… ‘Yip!’
… Eriek is de man/jongen die me voor het eerst verliefd kreeg. Twaalf was ik toen. We zaten samen in ‘de lering’ – jongens en meisjes strikt gescheiden. Pastoor Mulders hield dat nauwlettend in de gaten, maar hoe streng hij ook was, hij kon niet vermijden dat mijn ogen steeds weer naar die schone blonde gast gleden. Met hem wilde ik trouwen, dat wist ik toen helemaal zeker. William had ook wel iets, maar Eriek was beter.
… Een jaar of vier later organiseerden we samen een soort van ‘Droomfabriek’ voor de jeugdbeweging. Hij zat bij de KSA, ik bij de VKSJ, en we werkten prima samen. Ik was toen bezig aan de overgang van dik naar dun. Zesentwintig kilo eraf in zes maanden tijd. Nu zouden ze dat anorexia noemen, maar die term was toen nog niet uitgevonden, denk ik. Hoe dan ook, ik was er zeker van dat hij me – als ik me van mijn vet had ontdaan – ten huwelijk zou vragen. Dat gebeurde niet. We verloren elkaar gewoon uit het oog. Tot hij bijna veertig jaar later ineens opdook in een van mijn cursussen. Grotendeels kaal, maar nog altijd even aimabel. Een Waasmunsteraar zoals een Waasmunsteraar moet zijn, zoals alle mensen zouden moeten zijn.
… Ik stuurde hem direct een mailtje, en een half uur later waren de tenten in de sacoche, samen met tafels, stoelen en de hele mikmak. We keerden terug naar ons draaiboek. Ontvangst, drankje, surprise van Vero en Theo, tapas, en dan…’ ‘Ga ik zingen,’ zei mijn lief. ‘Ik heb een nummer gemaakt voor jou. Twee zelfs.’
… Ik viel compleet uit de lucht. Mijn lief zong vroeger in een band, heeft verstand van muziek, speelt gitaar, maar nadat ik bij zijn laatste optreden niet ‘goed genoeg’ reageerde, had hij gezworen nooit meer het podium op te gaan. ‘Ik heb ook een nummer voor jou,’ repliceerde ik. ‘Drie zelfs.’ Dat was een leugen, ik had er maar eentje, maar ik was vastbesloten aan drie te geraken. Wat hij kon, kon ik ook. Kon ik beter. Ja, zo onnozel ben ik😉