Dat goed-gevoel kwam net op tijd, want de volgende dag hadden we onze eerste dansles, en dansen met iemand waarmee je niet door één deur kan … Tja …
… Na uren YouTube hadden we een nummer gevonden dat we allebei mooi vonden, dat dansbaar leek, én waarvan de tekst op ons lijf geschreven was.… Lees verder
Mijn lief stond al op de uitkijk. ‘Eindelijk! Waar bleef je? Michiel is al een half uur thuis.’
… ‘Ik weet het niet,’ zei ik naar waarheid, en vertelde hem wat er gebeurd was.
… ‘Niet te schatten, jij,’ was zijn commentaar.… Lees verder
‘Waar staat uw fiets?’ vroeg Michiel toen we, rond halfelf, weer op straat stonden.
… ‘Ik ben met de bus. Er wordt hier rond Dampoort te veel gepikt.’
… ‘Dan loop ik mee naar de halte.’
… ‘Niet nodig, jong. Ik trek mijn plan wel.’… Lees verder
Michiel zat er al toen ik arriveerde, in zo’n treincoupé uit de jaren stillekes, het handelsmerk van Dampoort. Over onze bestelling moesten we niet nadenken. Voor hem een grote spaghetti. Voor mij één kaaskroket en één garnaalkroket – met frietjes.
… Die frieten ben ik eigenlijk ontgroeid.… Lees verder
Niettegenstaande die zon werd het geen superdag. Het liep gewoon ‘efkes moeilijk’.
… Ik besloot aan de ‘grote kuis’ te beginnen. In mijn jonge tijd rolden mijn ogen bijna uit hun kassen als ons ma dat jaarlijkse gedoe op tafel smeet.… Lees verder