Kroniek van een aangekondigd huwelijk – 22
Dat goed-gevoel kwam net op tijd, want de volgende dag hadden we onze eerste dansles, en dansen met iemand waarmee je niet door één deur kan … Tja …
… Na uren YouTube hadden we een nummer gevonden dat we allebei mooi vonden, dat dansbaar leek, én waarvan de tekst op ons lijf geschreven was. Of onze lijven zich ook naar de muziek zouden plooien? Dat viel af te wachten.
… We waren allebei nerveus.
… ‘Enfin,’ zei Koen, ‘jullie kennen me al zo lang. Ik ben toch geen kwade hond?’
… ‘Nee, maar die tango vroeger, dat was eerder vechten dan dansen.’
… ‘Omdat jij nooit wilde volgen,’ zei mijn lief.
… ‘Klopt,’ zei Koen, ‘Jij was behoorlijk eigenzinnig.’
… Ik voelde mijn moed in mijn schoenen zakken.
… ‘Maar,’ vervolgde hij, ‘ik herinner me ook dat jij geen krak was in leiden, Didier. Eens kijken of jullie hebben bijgeleerd in de loop der jaren. Muziek gekozen?’
… We gaven hem de YouTube-link.
… ‘Schoon nummer. Perfect eigenlijk. En je kan er zowat alles op doen.’
… ‘Of niets,’ zei ik. ‘Gewoon staan schuifelen op één steen, en dat wil ik absoluut niet.’
… ‘Een beetje swing erin?’ vroeg Koen.
… ‘Nee,’ zei mijn lief.
… ‘Prima,’ zei Koen. ‘Laat maar zien wat je in gedachten hebt. Ik stuur wel bij.’
Het was spannend. IK wilde laten zien dat ik wél kon volgen, en mijn lief wilde blijkbaar laten zien dat hij kon leiden. Het strafste van al? Het lukte nog ook!
… Koen was het daar helemaal mee eens. ‘Goeie start, mensen. Gevoel voor ritme, én ze heeft je behoorlijk goed gevolgd, Didier.’
… ‘Klopt, ik sta paf.’ En toen tegen mij: ‘Nooit gedacht dat je het zou kunnen.’
… ‘Het was nu ook niet echt moeilijk,’ zei ik. ‘We deden bijna niets. Geen versieringen en zo.’
… ‘Wel, daar gaan we nu eens aan beginnen,’ zei Koen.
En toen … toen werd het écht spannend …
(wordt vervolgd)
zou het nummer in mijn jukebox zitten? vrijdag eens kijken?
Het nummer zit zeker in je jukebox, denk ik.
Check op vrijdag!