Aanrader of te verguizen – 2
Nog geen drie minuten later toeterde hij me terug. ‘De voucher heb ik al, maar ik kan niet reserveren via de website. Ik krijg altijd rood. Bezet. Los jij dat op, of bel ik?’
… Mijn hoofd ging eventjes de strijd aan met mijn hart. Niet lang. ‘Bel maar,’ zei ik.
… ‘Bonjour, madame. Je…’ Hij schakelde over op Nederlands. Hollanders, lipte hij. De moed zakte me in de schoenen. Heb ik iets tegen Nederlanders? Nee, hoor. Absoluut niet. Mijn aimabele schoonbroer is Nederlander en mijn zus halvelings. Zij zijn uitzonderingen. Het valt niet te ontkennen dat de meeste Nederlanders strikt en rigoureus zijn, en dat ze meestal niet lekker koken. Het feit dat ze bezig zijn ‘onze’ Ardennen in te nemen, staat me ook niet aan. Ben ik kleinzielig? Allicht wel.
… ‘Ze willen een mailtje,’ zei hij nadat hij had dichtgelegd. Hij schoot meteen in gang.
… ‘We missen ook onze volgende bus,’ zei ik.
… Hij trok zijn schouders op. ‘Moet dan maar.’
Twee bussen later stonden we nog geen stap verder. De eerste datum die we wilden vatleggen, bleek bezet. De tweede konden ze misschien regelen, mits we daar het diner gebruikten. Zakkenwassers, dacht ik, maar dat hield ik voor mezelf.
… Mijn lief liet weten dat het goed was – met een duidelijke ondertoon van ontplof! – kreeg als antwoord dat er ook nog een toeslag was van 80 euro per nacht, omdat we niet reserveerden in de toegestane periode. Zijn antwoord gistte van het gif. ‘Toegestane periode?’ mompelde hij tegen mij.
… En ja, toen kwam de kat uit de zak… De kleine lettertjes.
Kort samengevat: Die superprijzen gelden niet in vakantieperiodes, en niet in het weekend. Van zodra er een beetje zicht is op treffelijk weer, is er nog een extra toeslag. Tja, Nederlanders zijn goed in zaken doen, nietwaar? Ik zou er nog wat van kunnen leren. Wilden we op stap tijdens onze vrije tijd, dan betaalden we gewoon de volle pot.
… Mijn lief zag inmiddels donkerpaars. ‘Als ze denken dat… Ik stuur een klachtenbrief, nu direct.’
… ‘O, ja?’ Ik zag intussen bus nummer drie aan de einder verdwijnen, en voelde mijn geduld niet zachtjes wegebben, maar borrelend weggutsen. ‘Alles staat glashelder op de website. Je had gewoon de tijd moeten nemen om het te lezen.’
Het werd uiteindelijk bus zeven. Er hing een stilte die zwaar was van frustratie.
Tja, als Nederlander’s je niet bedriegen, dan hebben ze het vergeten.
Ik denk dat je gelijk hebt, Veerle… Enfin, bedrieger is misschien een te groot woord, maar ze kennen wel ontzettend veel trucs om extra geld uit iemands zakken te kloppen;-)