‘Dat schrijven vergt te veel van haar,’ zegt Didier als ik hem vertel hoe het ging.
… ‘Zal ik de tablet meenemen? Dan moet ze alleen de juiste toets aanraken?’
… Hij is niet overtuigd, maar ik probeer het toch.
Het wordt geen succes.… Lees verder
De frustratieruimte maakt denken makkelijker. Nog voor de trein Lokeren passeert, staan antwoorden en vragen in de rij.
… Ons ma herkent ons.
… Goed!
… Ze verstaat ons.
… Goed!
… Ze kan nadenken en voor zichzelf formuleren?
… Niet goed!… Lees verder
Ik ga op zoek naar iemand die vragen kan beantwoorden, word overal met de glimlach wandelen gestuurd. De ene mag niet, de andere kan niet, de volgende moet dringend… Ze wijst naar de zoemende gsm in haar hand. ‘Mijn vraag is even dringend,’ zeg ik.… Lees verder
Wat deed ons ma toen het slecht ging met ons pa, vraag ik me af als ik een uur later wakker word.
… Daar moet ik niet lang over nadenken. Ik hoor het haar bijna zeggen. ‘Gewoon doordoen, kind. De normale dingen.… Lees verder
In geval van zware nood zijn er twee mogelijke reacties, las ik ooit in een of ander semi-psychologisch boek, vluchten of vechten.
… Ik zou heel graag kunnen zeggen dat ik een stoere vechter ben. Helaas…
… Toch ben ik ook geen wegloper.… Lees verder