Veertien vrouwen en een knappe kop…

Tureluurster/ september 21, 2022/ Geen categorie/ 4 commentaren

De veertien vrouwen heb ik. Ze zitten veilig opgeborgen en worden binnenkort op jullie losgelaten. Tegen mijn zin. Ik wilde ze nog een jaartje bij mij houden, koesteren, verwennen – en ja – ook een beetje uitbuiten. Helaas…

Het gaat niet zo goed, dat schreef ik al. Ik wijk af, ik vlucht in liedjes. Dat heeft een reden. Drie van de personages van het boek waaraan ik nu hoor te werken (titel: 2084), zitten vast. Onder de grond, met snel slinkende zuurstof. Raken ze daar niet weg, dan gaan ze dood. Dat is niet de bedoeling, want dan heb ik geen verhaal meer.
…Die personages (Volkert, Ian en Kenjab) zijn behoorlijk slim en bijdehand, maar een personage kan – jammer genoeg –  nooit slimmer worden dan zijn of haar schepper. Als IK niet weet hoe ik hen moet bevrijden, dan rotten ze daar weg, hoe slim ze ook zijn. Daarom heb ik een knappe kop nodig. Iemand die weet hoelang mensen kunnen overleven in hun eigen uitgeademde stikstof. Iemand die deuren kan forceren, zoals MacGyver vroeger. Met een pennenmes, een doosje lucifers en tape, met een kilo bloem, rotte aardappelen, een zelfgemaakt bommetje of brute kracht.
…ALLE SUGGESTIES ZIJN WELKOM!

Tot ik die knappe kop vind, trakteer ik jullie op vrouwen.
???Twee van hen lanceerde ik al in mijn blogs. De dame uit ‘Vet doodt’ en de bedelares uit ‘Tristesse van een maan achter wolken’. Toevallige ontmoetingen die me niet loslieten. Synoniem voor: ik liet mijn werk voor wat het was, en ging naar hen op zoek.
…Ik vond hen, en ze bliezen mij uit mijn sokken.
…Ik vond ook nog twaalf anderen. De jongste was vijftien, de oudste negentig.
…En hoe je het ook draait of keert, hun verhalen gingen altijd over liefde en seks.
…Zou het dan toch waar zijn dat het leven hierom draait?