Afwijken…
Ik weet niet wat het is. De laatste tijd wijk ik af. Mijn pen krast, mijn tikvingers stotteren. Mijn verhaallijnen komen in de file te staan. Ik heb enkel zin in zingen. Ontzettend blij word ik daarvan. Hoe mijn omgeving erover denkt, dat laat ik even in het midden…
Zin in zingen, een goed klinkende alliteratie. Alleen stelt die (bij mij) niets voor. Te veel sigaretten, te veel drank en te weinig verstand van noten…
Toch is die liefde voor muziek niet nieuw. Iets meer dan twintig jaar geleden wilde ik meedoen aan een wedstrijd voor beginnende songwriters. Ik was te oud. Dus dwong ik mijn dochter om zich in te schrijven (ja, zo slecht was ik toen. Nu niet meer.)
…Ze (wij) won(nen) de publieksprijs en het nummertje werd op muziek gezet. Door Morabezza. Ik weet niet of ze nog bestaan, maar mijn dochter en ik bestaan wél nog – zij meer dan ik – het nummer ook…
Ik voeg het bij. Pure nostalgie. Mooi (vind ik).
.
Mooi,veel ritme en kleur. ook de muziek lijkt op Lady Black Mombassa.
Die kende ik niet; ben even gaan luisteren. Mooi compliment – zeker voor Morabezza, want Vero en ik maakten alleen maar de tekst natuurlijk…
Mooi, mooi. Ik moest subiet denken aan Diamonds On The Soles Of Her Shoes van Paul Simon.
Ja, nu je het zegt… maar het is geen plagiaat, want ik kende dat nummer toen nog niet;-)