Het verweesde kind 5 – Le Mas Blanc
De Mas Blanc (randje Gard – Cevennen) was ongetwijfeld de meest luxueuze plaats waar we ooit verbleven: prachtig gelegen bovenop een heuvel met kilometerwijd uitzicht, bijna hermetisch van de wereld afgesloten, voorzien van alle comfort én met zwembad!
Daar werd er wél geschreven: verhalen én geschiedenis.
… De everzwijnen die na een spectaculair onweer oprukten tot bij de voordeur van het Zomerhuis. Het bronstige vliegend hert dat ons een hele nacht uit ons bed hield. De kleine, gele rups die niet bij mijn laptop was weg te slaan, en voortdurend over het scherm zigzagde alsof ze elke letter tekst wou opzuigen.
… Marjolijn die arriveerde met twee gebroken ellebogen, en enkel rechtstaand-scheef kon schrijven.
… Klein Martientje die tijdens het avondeten de voorbije dag omzette in tekeningen.
… Marianne, Martine en Trees die bijna verdronken in hun eigen douchewater (en de ontsteltenis van Bono, die – gealarmeerd door de trapwaterval – ineens oog in oog stond met drie bijna naakte dames.
… Heidi Spunk die (door haar dyslexie) eigen verhalen niet kon lezen en ze liet voorspelen door de anderen.
… Vera die België was ontvlucht om te ontsnappen aan een liefde die ze niet wilde, en hoe die ongewenste liefdesman haar 1000 kilometer achterna reisde, puur om te pesten – waarop de verzamelde schrijvers alles op alles zetten om hém te pesten (en ik schreef het al: drie keer nadenken voor je schrijvers tegen jou in het harnas jaagt!)
… De act van Yolanda bij het serveren van het avondeten, en Katrien die op eigen houtje die act perfectioneerde.
… Edgar, de zwierige kok die na een jointje veranderde in een glitter-filmster.
… De driekleurpruiken toen België Brazilië versloeg bij de kwartfinales van de wereldbeker.
… Luc, die de zon te slim af wilde zijn door zich te kleden als een Bedoeïenengangster.
En naast het schrijven van verhalen en geschiedenis (en ja, nog steeds zonder verweesd kind) het lachen-lachen-lachen. Om alles en om niets… En hoe je tijdens dat lachen mensen zag veranderen-veranderen-veranderen. Wat de toekomst ook brengt, het lach-veranderen zal blijven hangen…
(wordt vervolgd)
Ik heb spijt in de zomer nooit mee geweest te zijn. Die vrijheid hebben alleen vrijgezellen…
bullshit, Joos!