Zot zijn enzovoorts… 13 – een haartje in de boter…
Na het eten haalde ik mijn oplaadbare tafellamp uit de koffer en doken we allebei weg in een boek. Mijn lief in een King, ik in De cirkel van Eggers. Het kon me niet bekoren. Alle begrip voor het statement dat Eggers wil maken, maar een beetje meer ‘verhaal’ was welkom geweest. Ik nam mijn zaklamp en ging een wandeling maken.
… Toen ik terugkwam, haalde mijn lief net het beddengoed uit de koffer.
… ‘Nu al? Het is nog geen tien uur.’
… ‘Ik wil binnen lezen. In bed. Da’s comfortabeler.’ Hij klapte de leuning van de bank neer.
… ‘Wacht! Eerst moeten de spullen daar weg.’
… ‘Waarom?’
… ‘Voor het geval dat stomme bed morgenvroeg weer vast zit.’
… ‘Je wil toch niet elke dag…’
… ‘Ja, dat wil ik wél!’ Ik haalde de kastjes onder het fornuis en de spoelbak leeg, zette alles in het gras, en begon de koffer te herschikken.
… Mijn lief zag het aan met groeiend ongeduld. ‘Je ziet toch dat er geen plaats is.’
… ‘Laat me nu gewoon doen.’ Ik verhuisde de slecht-weer-jassen en schoenen naar de voorbank, propte de kookspullen (één pot en één pan), het servies (plastic) en ons koffiepotje in de vrijgekomen ruimte.
… ‘Klaar?’
… ‘Bijna. Alleen nog de toiletspullen en de emmer.’
… ‘De emmer? Waarvoor?’
… ‘Voor als ik moet plassen vannacht.’
… Ongeduld maakte plaats voor ongelóóf. ‘Plassen op een vouwemmer? Jij? Met jouw motoriek? En op tien vierkante centimeter? Mens, dat levert ons een overstroming op, dat weet je toch?’
… Als hij mij ‘mens’ noemde, wist ik hoe laat het was. Ik moffelde de emmer weg onder de regenjassen. ‘Oké. Klaar.’
… Hij ging op de bank zitten, klikte de vergrendeling los, schoof naar voor, en – wonder boven wonder – de bank volgde hem en werd een bed. ‘Zie je wel?’ Hij straalde alsof hij de klus van de eeuw had geklaard, en begon de ramen te blinderen. Met elk schermpje dat hij liet zakken, zag ik het busje krimpen. Ik wendde me af, stak een sigaret op, en probeerde de herschikte kofferruimte in mijn hoofd te proppen. Links achter de EHBO-doos, daarvoor… Het lukte niet.
…Dat was een teken aan de wand. Het werd een slechte nacht, dat stond vast!
(wordt vervolgd)