Zot zijn enzovoorts… deel vier – rare kantjes…

Tureluurster/ juni 11, 2022/ Geen categorie/ 4 commentaren

Twaalf jaar geleden, op 28 oktober 2010, kreeg ik – na een door mijn werkgever opgelegde test bij een psychiater – het etiket F845 opgeplakt. Van de ene dag op de andere werd ik een Asperger, een rand-autist (goed voor een gratis abonnement van De Lijn). Wat ik altijd als mijn persoonlijke kantjes had ervaren, werd ineens een ‘ziekte’.
… In het begin had ik het daar knap lastig mee. Het voelde als diefstal, identiteitsdiefstal. Intussen ben ik mijn abnormaliteit gewend en houd ik er rekening mee. Orde – MIJN orde (de normen van anderen omtrent dit onderwerp zijn van geen tel) – is noodzakelijk om te kunnen functioneren. Ik gooide me dus met volle overgave op het ‘inrichten’ van die VW. Alles kreeg en vond zijn plaats in een van de mini-kasten of in een bak of tas onder de zetels die ‘s nachts ons bed zouden worden. Ik noteerde de plaats van alle dingen in mijn hoofd, controleerde voor de tigste keer of ik alle benodigde papieren en kaarten bij me had, liep – eveneens voor de tigste keer – mijn huis door om te checken of de stekkers uit de stopcontacten waren getrokken. En ja, dat was zo.
… Het laatste wat ik deed was mezelf inprenten dat die VW twee weken lang mijn huis, woonkamer, keuken en bed zou zijn. Ik verwacht niet dat u – lezer – dat snapt. Ik snap het zelf niet helemaal. De enige explicatie die ik kan geven, is dat ik het zalige onvoorspelbare van de toekomst op de ene of de andere manier voor mezelf toch een beetje voorspelbaar moet maken. Toen dat was gefikst, vertrokken we.  Na een (spuuglelijke) selfie. Nee, geen obligate selfie. Daar doen we niet aan, maar voor deze nauwelijks voorbereide reis  – van nature ben ik een planner – leek het gepast.

(wordt vervolgd)