De woordenvanger

Tureluurster/ november 3, 2021/ Geen categorie/ 2 commentaren

Dromenvangers kende ik. Deze morgen ontdekte ik dat er ook woordenvangers bestaan. Minstens één: André.  Nog geen uur nadat ik het verslag van mijn gecrashte site postte, ving hij in de (voor mij) duistere krochten van het wereldwijde web mijn gevluchte woorden. Merci, André. 
…Dus… bij deze: een nieuwe link naar ‘De tristesse van een maan achter wolken – deel 2’
..(En ja, deze keer ben ik disciplinair genoeg geweest om de tekst direct te saven.)
 

Het duurde drie dagen voor ik kans zag weer naar die supermarkt te gaan. Ze was er niet. Ik drentelde wat over en weer, dronk in het café ernaast een koffie waar ik geen zin in had, drentelde nog wat. Het verdomhoekje bij de ingangsdeur bleef leeg.
……De volgende middag fietste ik terug naar ginder. Ik zag het al van ver. Niemand.
???Het regende. In drentelen had ik geen zin. Ik stond op het punt terug te keren toen er een bus stopte. Geen opstappers, veel afstappers.
…..Hoe ik haar in de smiezen kreeg? Ik weet het niet. Toeval, denk ik. Verwonderlijk blauwe ogen in een triest mooi gezicht. Voor de rest was ze onherkenbaar. In een mantelpakje van een hoogstaand merk, met klikklakhakken.
…..Hoe ik haar dan toch herkende?
…Buikgevoel.

Ze stak het pleintje over in de richting van het station. Ik volgde haar. Ingrid als 007, het voelde goed. Ze verdween in het toilet als dame, kwam eruit als slons. Zo slofte ze ook naar de ingang van de supermarkt. Daar zakte ze in elkaar, werd één met de kasseien.
…..Waar ik de moed vandaan haalde, weet ik niet, maar ik liep meteen naar haar toe. ‘Ik heb je gezien,’ zei ik, ‘toen je van de bus stapte. En in het station.’
…..Weer dat omhoog schokkende hoofd. Deze keer geen tristesse. Ook geen paniek. Ze stak haar hand op. ‘Ik had het kunnen weten. Soit… Als jij me nu twintig euro geeft, dan kan ik naar huis. Deal?’
…..Nee, dacht ik.
…..‘Ja,’ zei ik en haalde mijn portemonnee uit mijn handtas.
…..Stom?
…..Nee.
…..Ze gaf me de aanzet tot een verhaal, en dat is meer waard dan twintig euro..
…..Het enige waar ik nu van wakker lig, is hoe zij dat wist…