Paradise lost!
Er is geen uitdrukking waar ik meer de pest aan heb dan aan Het Nieuwe Normaal.
… Mijn maag krimpt als ik het zwart op wit zie staan, mijn hart bonkt als ik het van de lippen van een nieuwslezer hoor rollen.
… Ik ervaar die woorden als een regelrechte bedreiging, als de kier in de poort naar de hel. Een hel van kille afstandelijkheid, bevolkt door neuroten met kapot gewassen handen, en met gezichten die enkel nog bestaan uit ogen en wenkbrauwen.
… Of vindt u het normaal dat mensen achteruitdeinzen als ze u zien naderen, dat ontsmettingsmiddel lustiger stroomt dan bier, dat grootouders hun kleinkinderen niet meer op schoot durven te nemen, en dat de meesten onder ons zich er nu al bij neerleggen dat er in het najaar een nieuwe lockdown komt – zonder eindejaarsfeesten?
… Wel, ik niet!
‘Ach,’ zei de meneer waarmee ik gisteren aan de praat raakte bij de bushalte. ‘Ik zit er niet mee. Ik heb een ruim huis met een kanjer van een tuin. Ik maak mijn eigen paradijs.’
…Sukkelaar, dacht ik, want ik had net een brief gekregen uit Houtbaai, een slaperig dorpje in de Westkaap (Zuid-Afrika). Rollende golven, springvissen, wilde paarden, alles erop en eraan. Stukken paradijselijker dan de schoonste Vlaamse hof.
… Wat daar nog van rest na enige maanden lockdown?
… Alles en niets.
…De golven rollen treurig, de vissen springen uit hun vel, de paarden briesen. En de mensen…
… Lees zelf…
Die Nuwe Normaal? Pure kak…
…Ek suffer onder die ongemak en wegkruip vir ‘n virus.
…My meissiekind is gister terug skool toe. Ingrid, toe ek haar gaan optel, het ek begin huil. Die kinders is opgebind soos mummies. Hulle loop sku verby mekaar. Hulle eet in hulle pouse 2 meter van die ander kinders. Hulle loop somber rond. Hulle lywe is nie meer spontaan nie. Dit is so treurig. Sy klim in die kar en ruk haar masker af. Haar wange is bloedrooi van heeldag onder ‘n masker asem te haal. Ek druk haar hand. Sy kyk by die venster uit en sê in ‘n onemosionele stem: “Ek is okei.”
Als dat Nieuw Normaal moet voorstellen… doe mij dan maar de middeleeuwen!
Kak indeed! Logisch dat een mens er opstandig van wordt! Alleen… ’t is behoorlijk klote dat er niemand is om die opstandigheid bot op te vieren (op te botvieren???), tenzij de politici en de virologen misschien?!
Hoe begrijpelijk ook, het klopt voor geen millimeter, vrees ik! Ik vermoed namelijk dat die, net als iedereen, veel liever hun kinderen ongestoord met hun vriendjes zien spelen. Als mijn opstandigheid ook wel eens een vinnig paardje kan zijn, probeer ik dan maar de paardenfluisteraar in mij.
Die wil ik wel eens ontmoeten, die fluisteraar…
Vinger op de wonde ..
en woorden als een pleister voor mijn ziel.
Ben ik heel blij mee!