De kracht van een hanenpoot

Tureluurster/ juni 9, 2020/ Schrijven en ik/ 14 commentaren

Juffrouw Rosine griste het blad papier van onder mijn neus, scheurde het aan stukken.
… Het werd muisstil in de klas. Iedereen wist wat er ging komen. Ik ook.
… Het stokje dat met haar hand vergroeid leek, ging de lucht in, kwam ongenadig hard op mijn vingers neer. ‘Zeg het!’
…  Ik zei het.

In de loop van dat jaar moest ik het zo vaak herhalen dat het bijna waar werd.
… ‘Hanenpoten zijn voor kiekens. Krabbelaars gaan naar de verdommenis.’
… Telkens weer.
… Voor het te korte beentje aan mijn a’s, voor de verkeerde krul van mijn s’en, voor de scheve rug van mijn h’s.
… Toch ging ik schrijven…

Vele jaren na Rosine kruiste mijn pad dat van meneer Daems. Met mijn te korte beentjes, verkeerde krullen of scheve rug had hij geen problemen. Met mijn taalgebruik des te meer. ‘Schrijvers,’ zei hij, ‘horen boven het volk te staan en dienen een verheven taalgebruik te hanteren.’

Hij kreeg voor elkaar wat Rosine niet was gelukt: ik stopte met schrijven en ging naar de toneelschool. Het was daar dat ik het werk van Hugo Claus leerde kennen. Ik mocht Andrea spelen in ‘bruid in de morgen’.
…Het veranderde in één klap mijn visie op taal.
   Bij alle eerdere stukken had ik uren moeten spenderen aan het herkauwen van stijf Nederlands. Bij Claus moest er niet worden herkauwd. Die schreef mijn Vlaams. Pure zaligheid!

Intussen zijn we weer x aantal jaren verder. Ik ontdekte dat Vlaams in literatuurland ‘tussentaal’ wordt genoemd – synoniem voor min of meer verwerpelijk en in geen geval subsidieerbaar. En toch… toch bleef ik dromen van een boek in mijn Vlaams (of in Hugo’s Vlaams)

Toen ontmoette ik Irma, Suzy en Luc.
… Irma die op haar vijfentachtigste had besloten de eerste vrouwelijke Permeke te worden, Suzy die haar leven wilde ontvluchten en Luc die niets liever deed dan levens verkloten. Ik schreef hun verhaal – in het Vlaams. Vond er een zeldzaam sympathieke uitgever voor. Een man die er niet eens problemen mee had dat ik mijn contract ondertekende met kromme hanenpoten.

Daar klink ik op vanavond! En op Herman Van Nazareth die de droom van Irma in beeld bracht!