De woeste Hulk Trump
Soms… ben ik gewoon blij. Met niets.
…Blij dat ik niet dans, blij dat ik niet acteer. Als danseuse of actrice liep ik nu ongetwijfeld de muren op. Nu zit ik op mijn stoel voor mijn scherm en schrijf ik. Blij.
Soms ben ik gewoon bouleversée, ondersteboven – ja, zoals mijn Cecilia.
…Ondersteboven omdat een boek waaraan ik werk me inhaalt, onderuit haalt.
…Vorig jaar begon ik aan 2084 (ja, 100 jaar na…). Waarover het gaat? Over een maatschappij die er niet in slaagt om na een grote milieuramp weer recht te krabbelen. Het wassende water werd bedwongen, de virussen, de bacteriën en de angst die het water meebracht, blijken onverwoestbaar.
…Nooit gedacht dat ik dat zelf nog zou beleven.
Soms ben ik gewoon bang – tot in mijn tenen.
…Er is de woeste Hulk Trump.
…Er zijn de Belgische politici die liever palaveren dan werken voor hun dure loon.
…Er zijn de vluchtelingen aan de Griekse grens en elders.
…Er zijn miljoenen slechte vaders, slechte moeders, moordenaars, dieven, spuiters, snuivers, hoerenlopers en verkrachters. Krantenkoppen die de gemoederen even beroeren en vervolgens opgaan in mist.
…En dan is er iets dat zich verbergt in een fluim of in een snottebel, een onzichtbaar virus. Een organisme dat tot nog toe 0,00004 procent van de bevolking heeft geveld.
…BOEM! Ons hele leven ontwricht.
Soms ben ik gewoon boos.
…Corona doodde tot nog toe 5000 mensen. Ons gesjoemel met het milieu doodt naar schatting jaarlijks 8 miljoen mensen. 750 miljoen mensen lijden honger. Elk jaar worden 975 miljoen vrouwen verkracht.
…Wie hamsterde er voor die miljoenen?
…Wie sloot er scholen voor?
…Wie liet er de beurs voor crashen?
…Wie kocht er een mondkapje voor?
…Wie bleef er voor thuis?
…Welke politicus liet er zijn slaap voor?
…Was dat omdat het over anderen ging, niet over ons?
We zijn goed bezig, hoorde ik daarstraks op de radio.
…Mag ik zo vrij zijn om daaraan te twijfelen?
(De ‘Kop’ is van Herman Van Nazareth)
Er is inderdaad iets als ‘veraf’ en ‘nabij’…
PS Mooi werk van Herman Van N., ook zijn beelden.
ja, er zitten heel krachtige dingen bij…
Zo waar! En mooi geschreven, Ingrid, maar dat is dan ook jouw vak. Met volkomen terechte boosheid komen we nergens, maar DE vraag is dan, waarmee wel?? Ik richt mijn hoop voorlopig op ieder creatief denkend wezen..
In dat geval ben jij een stukje hoop, Wilma. Ik ook, denk ik…
Misschien, al ben ik niet zo zeker. In de huidige context zie ik wel een pak originele en hoopgevende initiatieven ontstaan. Alternatieve vormen van lesgeven, vergaderen, organiseren en creëren.. Onze enige kans, zeker?
Misschien… in Corona-tijden allicht wel, maar omwille van milieuredenen zouden we het daarna verder moeten zetten. Ik ben daarvan overtuigd, maar tegelijkertijd weet ik dat ik kapot zal gaan als alle menselijk contact vervangen wordt door ‘dit soort gedoe’ (en voor alle duidelijkheid: ik geniet enorm van ‘dit soort gedoe’, maar ik vrees dat ik het zal gaan haten als het al de rest verdrijft…)
Misschien helpt het bekijken van de wereldproblemen om ‘Corona’ te relativeren. Als de virusproblemen zoals nu voor onze drempel staan en onze dagelijkse activiteiten zo beperken kom ik er helemaal niet toe naar de wereld te kijken. Laat ons sociaal en solidair zijn, en zelf elk doen wat we kunnen en de nodige beslissingen nemen. We kunnen de wereldleiders niet de schuld van corona geven.
(Ik mail nog praktische details.)
Ik geef niemand de (individuele) schuld, Joos. Ik vind het wél eigenaardig dat er nu wél beslissingen kunnen worden genomen en in de meeste andere gevallen niet. Misschien omdat aangerande vrouwen, miskweekte kinderen en hongerige Afrikaantjes minder impact hebben op de economie?
Ingrid, ik herken het helemaal. En ja, misschien moeten we onze stem nog luider laten horen, ook voor al die dingen die je opsomt en die verre van oké zijn en die gewoon ‘passeren’. Maar toch… Er zijn ook elke dag weer mensen die het beste van zichzelf geven, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen. Die in en binnen alle (politieke en ecologische) waanzin gaan voor het goede en het ware. Die soms moedeloos worden, maar het nooit blijven. Omdat alleen hoop en inzet en mededogen helpt om van deze wereld een betere/leefbare plek te maken. Laat ons daarvoor gaan 😉
En ik ben zo benieuwd naar jouw boek!
Hey Vera, je hebt uiteraard gelijk. Er is ook veel goeds, maar ik wilde mijn ‘boodschap’ niet ontkrachten. De nuances bleven dus ongeschreven;-) Op dat boek blijft het nog even wachten, ben nu op drie kwart van een nieuw kinderboek (een vervolg op Cecilia Ondersteboven – dat ook het milieu als rode draad heeft). Van zodra mijn lesseizoen erop zit, gooi ik me weer op 2084. Ik heb er ongelooflijk veel zin in…
Wij spraken met iemand uit Kenia die daar in de vluchtelingenkampen werkt en daar zijn ze doodsbang dat het Corona binnenkomt want dan voorspellen ze 100% mortaliteit. De mensen zijn te zwak en te ondervoed. Kinderen zijn geen kinderen meer. Er bestaan vreselijke levens die geen leven meer zijn. Eerlijke herverdeling lijkt mij heel schoon . Maar dat past niet in t plaatje van virusmensen vrees ik .
Je hebt helemaal gelijk, Aniek. Komt het virus daar binnen, dan veroorzaakt het een niet te overziene slachting!
Laatst sprak ik af met een vriend. Uit ons gesprek kwam het volgende relativerende perspectiefje voort: hoe naar Corona kijken, bedenkend dat onze soort op wereldniveau de parasiet der parasieten is?
Ik moet mijn mening enigszins corrigeren, na even de betekenis van ‘parasiet’ te hebben gegoogeld.
‘Een parasiet is een organisme of een virus dat zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt. De schade aan de gastheer is niet zo groot dat deze aan de relatie ten onder gaat.’ …
Als dit klopt, gaat het woord ‘parasiet’ voor de menselijke soort niet op, wegens ’te schadelijk om te passen in deze omschrijving’. Iemand een voorstel voor een ander woord?
Volgens mij bestaan er ook dodelijke parasieten, maar misschien dragen die een naam die ik niet ken…