Richting kiezen!

Tureluurster/ oktober 21, 2019/ Schrijftips/ 2 commentaren

‘Keuzes maken’, zeg ik vaak tegen beginnende schrijvers. ‘Moet je personage naar Amsterdam, zet ‘m dan niet op de tgv naar Parijs. Dat kan een leuk uitstapje opleveren in een roman, maar in een kortverhaal heb je daar geen tijd voor.’
…Vroeger begon ik die uitleg met richting kiezen. Dat doe ik tegenwoordig niet meer. Richting komt me de strot uit. Kijk maar eens naar onderstaande draken die ik deze week verzamelde…..

...Rita nam een glas uit de kast en liep richting frigo.
…Sven knipoogde richting mij, zijn ogen werden groot als karbonkels.
…Nadat André het lijk had begraven, repte hij zich richting badkamer en nam een douche.

Serieus, een mens zou voor minder de moed verliezen! Wat is er in godsnaam mis met het woordje ‘naar’? Niets toch? 

En ja, richting (eigenlijk een zelfstandig naamwoord) mag als voorzetsel gebruikt worden. Het is dan een verkorte vorm van in de richting van. Bijvoorbeeld: 

…Piet vertrok richting station, maar kwam er nooit aan.
…Na het ontbijt namen we de bus richting Madrid.
…Elise nam de Steenweg richting Aalst. Hoe ze een kwartier later op het kerkhof van Dendermonde belandde, zal voor altijd een raadsel blijven. 
…
Hoe je het ook draait of keert, gebruik je richting, dan lijkt er altijd een spoor van twijfel te zijn of het personage in kwestie zijn bestemming zal halen. Daarom gebruik je het dus niet als je er – als schrijver – zeker van bent dat je personage zal aankomen waar hij of zij hoort aan te komen.

Voor mij is richting een woord voor politieke glibberaars  een woord voor bedriegers en zakkenwassers, een woord voor verloren-lopers. Een woord voor een man die naar zijn werk vertrekt, maar een kwartier later ligt te rollebollen met zijn minnares, een woord voor een vrouw die naar de supermarkt gaat en spoorloos verdwijnt.  Simpelweg: een woord om zo vaak mogelijk te mijden! 

 

…

.…