(Slaap)wandelen

Tureluurster/ juni 4, 2019/ Schrijftips/ 6 commentaren

Wandelen, wat is dat eigenlijk?
…Heen en weer gaan, zegt Van Dale, in een rustig tempo, ter ontspanning.
…Anders gezegd: een trage omweg nemen om te eindigen waar je begon. Puur tijdverlies dus!
…Het is dan ook het toppunt van ironie dat mijn onderbewustzijn mij ’s nachts op pad stuurt – slapend.
…Inderdaad: ik slaapwandel – van mijn bed naar mijn bed, met een trage omweg.
…Een sluipweg voor onderdrukte driften, zegt de psychoanalyse. Ja, ja …

Twee nachten geleden ging het mis. Ik werd wakker bovenop mijn schrijftafel, met een schotelvod op mijn hoofd en met een gemassacreerd toetsenbord onder mijn voeten. Tot overmaat van ramp had ik ook nog een kapotte lip en een geschonden neus.
…Welke driften – vroeg ik me af – kregen me zo ver dat ik ’s nachts een omweg naar mijn bed nam, mijn klavier vertrappelde en mezelf een uppercut verkocht?
…Eerlijk, ik wist het niet.

Wat ik wél weet, is dat het woord ‘wandelen’ ontzettend vaak misbruikt wordt.
…Er bestaan massa’s woorden om beweging uit te drukken. Neutrale en minder neutrale. Personages kunnen waggelen, sloffen, sleepvoeten, marcheren of stiefelen. Ze kunnen ook met de benenwagen reizen, kuieren, dauwtrappen, klossen of schrijden. Meestal bewegen ze normaal, en in dat geval lopen ze of gaan ze.

De avond voor ik op nachtelijk avontuur ging, las ik een tekst waarin het hoofdpersonage naar de koelkast wandelde om een biertje te nemen. Wandelde? Heen en weer, ter ontspanning?

Wedden dat mijn onderbewustzijn dáár van ging steigeren!